حکم بردن وسایل منزل توسط زن
وقتی زوجین تصمیم به شروع زندگی مشترک با یکدیگر میگیرند، عادتاً وسایل منزل و مسکن مشترک را تدبیر میکنند. در قانون مدنی، وسایل منزل به عنوان بخشی از نفقه شناخته شده و مسئولیت تهیه آن به عهده شوهر است. اما در فرهنگ عمومی، زنان نیز معمولاً وسایل خود را به منزل جدید خانوادهشان منتقل میکنند. اصولاً جهیزیه به عنوان هدیهای از خانواده زن به او برای شروع زندگی مشترک تعبیه میشود. بنابراین، زنان مالک وسایل منزل و جهیزیهای هستند که با خود به خانه همسر خود میآورند.
با توجه به مطالب فوق، زنان میتوانند هر زمان که بخواهند، وسایلی که به همراه آوردهاند را به خانه جدید منتقل کنند. این امر ممکن است در صورت اختلاف و جدایی زوجین به دلیل مواجهه با امور قانونی خاص خود مورد انتقاد قرار گیرد. اگر زن بدون انجام مراحل قانونی برای بازگشت وسایل منزل به خود، اقدام به انتقال آنها به خانه جدید کند، ممکن است با تبعات حقوقی و بدون رضایت شوهر مواجه شود.
بررسی حقوقی بردن وسایل منزل توسط زن
در ازدواج دائمی، پرداخت نفقه واجبی است که به عنوان یکی از وظایف مرد تعریف میشود. این نفقه شامل مواردی نظیر خوراک، پوشاک، مسکن، اسباب و اثاثیه زندگی، و موارد دیگری است که در قوانین مربوطه ذکر شده است.
اگرچه در قانون، تهیه اسباب و وسایل زندگی به عنوان وظیفه مرد تعیین شده است، اما در عمل و براساس عرف اجتماعی، زنان معمولاً هنگام شروع زندگی مشترک نیز به تهیه وسایل منزل، به ویژه جهیزیه، مشغول میشوند. این مسأله ممکن است به علت عوامل فرهنگی و اجتماعی در جوامع مختلف متغیر باشد.
بنابراین، میتوان گفت که در اغلب موارد، زنان همچنان به تهیه وسایل خود برای زندگی مشترک اقدام میکنند، با این حال وظیفه تهیه اسباب و وسایل زندگی به عنوان یک وظیفه قانونی به عهده مرد است. این تفاوت بین قوانین رسمی و عرف اجتماعی میتواند در مواردی به اختلافات و ابهامات منجر شود، به ویژه در صورت جدایی یا اختلاف زوجین.
به طور رایج، جهیزیه به عنوان یک هدیه از خانواده زن به زوجین برای شروع زندگی مشترک اهدا میشود. زن عمدتاً مالک این اسباب و وسایل منزل است، زیرا خود به تهیه آنها اقدام میکند. با در نظر گرفتن مالکیت زن، واضح است که مالکیت بر وسایل منزل در اختیار او است. اگرچه قانون به عنوان وظیفه مرد تهیه اسباب زندگی را تعیین میکند، اما زنان میتوانند هر زمان که بخواهند وسایل خود را به خانه منتقل کنند، و این موضوع محدود به شرایط خاصی نیست و ممکن است به تشدید اختلافات زوجین منجر شود.
بردن وسایل منزل توسط زن در موارد مختلف اتفاق میافتد. این امر ممکن است به دو شکل رخ دهد: اول، با حکم دادگاه و بر اساس قانونی که برای استرداد جهیزیه تعیین شده است. در این حالت، عمل زن کاملاً قانونی است و تبعات حقوقی ندارد. دوم، بردن وسایل منزل در غیاب شوهر و بدون اطلاع او اتفاق میافتد. در این مورد، ممکن است زن به اتهام سرقت مواجه شود، اما با توجه به رویه قضایی فعلی، این موضوع به عنوان جرم سرقت پذیرفته نمیشود و قضات به طور عمومی این امور را تحت تعقیب قرار نمیدهند.
مراحل قانونی بردن وسایل منزل توسط زن
مراحل قانونی برای استرداد وسایل منزل توسط زن عبارتند از:
- تدوین درخواست استرداد جهیزیه: در ابتدا، زن باید درخواستی را برای استرداد وسایل منزل، به عنوان جهیزیه تهیه کند. این درخواست براساس یک نمونه درخواست استرداد جهیزیه تهیه شده و در یک فایل Word ذخیره شود. همچنین، این درخواست میتواند از طریق سامانه ثبت شود، که اطلاعات بیشتری در این زمینه در سامانه remission.adliran.ir/PetitionEdit.aspx قابل دسترسی است. این مرحله میتواند قبل از طلاق یا بعد از آن انجام شود.
- مراجعه به دفاتر خدمات الکترونیک قضایی: قدم دوم از مراحل قانونی برای استرداد وسایل منزل توسط زن، مراجعه به دفاتر خدمات الکترونیک قضایی برای ثبت درخواست استرداد جهیزیه است. در این مرحله، زن ممکن است هر مدرکی که مالکیت او بر وسایل منزل را تأیید کند، ارائه دهد.
- ثبت نام در سامانه ثنا: ثبت نام در سامانه ثنا یا سامانه ابلاغ الکترونیک قضایی از موارد ضروری در دعوای استرداد جهیزیه است. این سامانه اطلاعات مرتبط با جلسات رسیدگی دادگاه و اطلاعیههای مرتبط با صدور رای دادگاه را به طرفین اطلاع میدهد.
پس از طی کردن این مراحل، دادگاه به درخواست استرداد جهیزیه زن پاسخ میدهد و اگر مدارک زن برای مالکیت وسایل منزل کافی باشند، حکمی به نفع زن براساس لیست مالکیت صادر میکند. در غیر این صورت و در صورت عدم وجود مدرک مالکیت معتبر برای هیچ یک از طرفین، دادگاه ممکن است تصمیم بگیرد که برخی از وسایل به زن و برخی دیگر به مرد تعلق بگیرد.
