ملاقات فرزند با دستور موقت
با اختلافات پیش آمده بین زوجین و ایجاد تنش و مشکلات خانوادگی و رفتن زندگی به سمت جدایی و طلاق و موارد پیرامون این مسائل فرزندان در این خصوص دچار آسیب‌های جدی شده و مشکلات زیادی را برای آنها به همراه خواهد آورد و در آینده نیز تاثیرگذار خواهد بود.
زمانی که این مشکلات ایجاد می‌شود و زن و شوهر تصمیم به جدایی می‌گیرند ممکن است با توجه به ویژگی‌های فرزندان از قبیل سن آنها باعث شود که فرزندان مجبور شوند که در نزد یکی از والدین نگهداری شوند طبق قانون نگهداری فرزندان چه دختر و چه پسر تا ۷ سالگی نزد مادر خویش است و بعد از سن ۷ سالگی حضانت و نگهداری فرزندان با پدر است و دختر تا سن ۹ سالگی و پسر تا سن ۱۵ سالگی نزد پدر نگهداری می‌شود و پس از آن خود آنها می‌توانند در این خصوص تصمیم‌گیری کنند که پیش کدام
یک از والدین زندگی کنند.
حال در این شرایط هر کدام از والدینی که از دیدار فرزند محروم است و یا حق نگهداری فرزند را ندارد می‌تواند با تقاضای دستور ملاقات فرزند فرزند خود را ببیند و او را ملاقات کند.
دستور موقت:
دستور موقت برای مواردی که در آن فوریت ایجاب می‌کند صادر می‌شود و محکمه معمولاً در خصوص مواردی که فوریت در آن وجود دارد دستور موقت را صادر می‌کند در یکی از مواردی که در آن دستور موقت صادر می‌شود همین بحث ملاقات فرزند می باشد.
نحوه صدور و ویژگی های دستور موقت:
باید به این نکته اشاره کرد که برای صدور دستور موقت نیازی به پرداخت هزینه احتمالی نیست و این دستور به مدت ۶ ماه اعتبار خواهد داشت و نکته حائز اهمیت این است که زمانی که این دستور صادر می‌شود اگر هر یک از والدین که فرزندان تحت حضانت آنها است از ملاقات خودداری کنند و نگذارند که طرف مقابل فرزند را ملاقات کند مرتکب جرم شده‌اند و این عمل طبق قانون جرم محسوب می‌شود.
مواد مرتبط:
ماده ۴۱ قانون حمایت خانواده ۱۳۹۱:
هرگاه دادگاه تشخیص دهد توافقات راجع به ملاقات، حضانت، نگهداری و سایر امور مربوط به طفل برخلاف مصلحت او است یا در صورتی که مسئول حضانت از انجام تکالیف مقرر خودداری کند و یا مانع ملاقات طفل تحت حضانت با اشخاص ذی‌حق شود، می‌تواند در خصوص اموری از قبیل واگذاری امر حضانت به دیگری یا تعیین شخص ناظر با پیش‌بینی حدود نظارت وی با رعایت مصلحت طفل تصمیم مقتضی اتخاذ کند.
تبصره – قوه قضائیه مکلف است برای نحوه ملاقات والدین با طفل ساز و کار مناسب با مصالح خانواده و کودک را فراهم نماید.
آیین‌نامه اجرائی این ماده ظرف شش‌ماه توسط وزارت دادگستری تهیه می‌شود و به تصویب رئیس قوه قضائیه می‌رسد.
ماده ۱۱۷۴ قانون مدنی:
در صورتی که به علت طلاق یا به هر جهت دیگر ابوین طفل در یک منزل سکونت نداشته باشند هر یک از ابوین که طفل تحت حضانت او نمی‌باشد حق ملاقات طفل خود را دارد. تعیین زمان و مکان ملاقات و سایر جزئیات مربوطه به آن در صورت اختلاف بین ابوین با محکمه است.
ماده ۶۸ آیین‌نامه اجرایی قانون حمایت خانواده:
در اجرای تبصره ماده ۴۱ قانون رئیس کل دادگستری استان موظف است در هر حوزه قضائی، محل یا محل‌هایی را با فضای متناسب با روحیات اطفال با همکاری و استفاده از امکانات و منابع انسانی سازمان بهزیستی و ادارات تعاون، کار و رفاه اجتماعی و بهداشت و درمان یا سایر مراکز ذیربط با تعداد کافی مددکار اجتماعی (بویژه زنان) و درصورت نیاز، مامور انتظامی، جهت ملاقات والدین با اطفال اختصاص دهد.
ماده ۶۳۲ قانون مجازات اسلامی (تعزیرات و مجازات‌های بازدارنده):
[اصلاحی جزای نقدی ۱۳۹۹/۱۱/۰۸]- اگر کسی از دادن طفلی که به او سپرده شده است در موقع مطالبه اشخاصی که قانوناً حق مطالبه دارند امتناع کند به مجازات از چهل و پنج روز تا سه ماه حبس یا به جزای نقدی از ۱۵/۰۰۰/۰۰۰ تا ۳۰/۰۰۰/۰۰۰ ریال محکوم خواهد شد.
در صورت تمایل برای مشاوره با وکیل پایه یک رضا حسینی برج با شماره 09156024004 تماس بگیرید.
